Over ‘Paradise Lost & Echo’s of Dusk’
Mijn werk laat zich het beste omschrijven als autonome fotografie. Autonoom wil in dit verband niet zeggen zonder doel, maar op zichzelf staand. Mijn foto’s zijn geen verslag van een gebeurtenis en er wordt door mij geen verhaal verteld. Ook verwijzen mijn foto’s niet naar een bepaalde tijd. Ze zijn weliswaar recent, maar ze hadden ook jaren geleden gemaakt kunnen zijn.
In mijn fotografie gaat het er niet zo zeer om wat er precies op de foto staat, maar meer over de gemoedstoestand die mijn werk bij de beschouwer losmaakt. Als er al een verhaal wordt gesuggereerd, dan is dat ondergeschikt aan het gevoel dat mijn werk bij de beschouwer zou moeten oproepen. Waar kijk ik naar, maar vooral wat doet dat als kijker met me? De titels bij de foto’s geven bewust onvoldoende houvast. De betekenis van het werk ontstaat pas in het hoofd van de kijker.
Over Huub
Huub Bierens, geboren op 11 november 1950.
Autodidact. Al vanaf begin van de jaren 70 actief als vrijetijdsfotograaf. Aanvankelijk naast een drukke baan, maar nu al een aantal jaren gepensioneerd.
Fotografie is nu zijn “werk”. De meer tijd heeft verdieping in zijn fotografische ontwikkeling gebracht. Hij was altijd al zeer belangstellend in beeldende kunst in het algemeen en abstracte kunst in het bijzonder. Dat streeft hij ook na in zijn fotografie. Zonder zich nu al een kunstenaar te willen noemen, wil hij zich als autonoom fotograaf onderscheiden met het scheppen van kunst welke op fotografische wijze tot stand is gebracht.
Het beleven van kunst is voornamelijk een kwestie van “voelen” in plaats van het zoeken naar een “verklaring” van het werk, de ratio. Dat is volgens Huub een belangrijk terugkerend gegeven in zijn werk. Of zoals een van zijn voorbeelden ooit heeft gezegd “Art needs hart and not acces to the mind”.
Meer over Huub kun je vinden op www.huubbierens.nl
