Bij de start van een nieuw fotoproject komt onherroepelijk de vraag wat je gaat tonen. Wat is jouw invalshoek en hoe ga je die in beeld brengen.

Toen ik laatst door mijn oude foto’s en notities aan het struinen was, kwam ik terecht bij foto’s die ik maakte voor een eerder mentoraat met het thema ‘Young’. Bedoeling van dat project was om je dromen als zeventienjarige te verbeelden. 

Zeventien jaar. De wereld aan je voeten. Denkende dat je alles al weet. Maar wat weet je nou eigenlijk? Wat kan je zeggen over de toekomst? Zelfs je eigen toekomst is ongewis. Het is allemaal afhankelijk van de keuzes die je maakt en de kansen die je krijgt.

Toon je wat je wilt worden of wat je denkt te worden?

Om dit in beelden te vatten is niet zo eenvoudig. Want wat ga je tonen? Wat je wilt worden of wat je denkt te worden? Dat maakt een groot verschil. Het eerste is al lastig. Wie weet op zijn zeventiende al wat hij wil worden? Maar dat is altijd nog eenvoudiger dan denken wat je gaat worden. Jouw dromen en verwachtingen wat je later wordt zijn waarschijnlijk niet hetzelfde. Welke optie is beter om vast te leggen in een beeld? Een droom kan al vrij snel clichématig overkomen. Directeur, brandweerman, politieagent of dokter, welk kind droomt daar niet van?

Prik je dromen kapot?

Ik vind het eigenlijk wel interessant om te horen wat er naast die dromen verwacht wordt. Of prik je mooie dromen hiermee kapot? Kun je dit project beter insteken met volwassenen die terug kunnen blikken op hun vroegere dromen?

Voer voor een goed gesprek!

---

Foto: Hamza El-Falah via Unsplash