De Regel van Derden is overgewaardeerd
Ik heb een beetje moeite met de ‘regel van derden’. Hoewel hij aan de ene kant best wel behulpzaam is, zitten er ook duidelijk negatieve kanten aan. Hieronder zal ik mijn grootste bezwaren én mijn gebruik van de ‘regel van derden’ beschrijven.
Regels beperken je creativiteit
Mijn grootste bezwaar tegen de ‘regel van derden’ is het feit dat het een regel is. Een regel is iets dat je op moet volgen. Dat je je moet gedragen volgens de regels. En waar de meeste regels wel degelijk van nut zijn – we rijden allemaal aan de rechterkant (een paar eilandbewoners daargelaten), we lopen buiten de bebouwde kom aan de linkerkant – zou ik deze ‘regel’ liever als een richtlijn zien.
Een richtlijn houdt namelijk in dat je hem kan gebruiken. En dat is natuurlijk veel beter dan hem altijd maar toepassen omdat het zo hoort. Door zo af en toe te breken met deze ‘regel’ krijg je meer verrassende beelden dan enkel maar de onderwepen op dezelfde positie in alle foto’s. Saai!
Dus laat je creativiteit vloeien en trek je niks aan van die lijnen.
De regel is niet toereikend
Dit is niet in alle situaties de juiste ‘richtlijn’ en zeker niet de enige. Want hoewel je de lijnen mooi kan gebruiken om de horizon of je onderwerp op de snijpunten te plaatsen, is het soms beter om deze recht in het midden te plaatsen. Denk bijvoorbeeld aan een landschap met spiegeling.
En wat gebeurd er met je compositie als je je beeld wilt croppen naar een ander formaat zoals 1:1, 5:4 of 16:9? Hou je daar bij het maken van de foto al rekening mee? Heb je dan het grid op je camera ingesteld of niet?
Om extra nadruk te leggen op de negatieve ruimte kun je zorgen dat wat er in je foto ‘gebeurd’ in het onderste deel geposteerd is. Dus onder de lijn en niet op de lijn/snijpunt, oftewel buiten de lijntjes.
Schijt aan visuele conventies
Daarbij druist het plaatsen van je belangrijkste onderwerp(en) op de snijpunten in tegen ons natuurlijk kijkgedrag. Als wij ergens naar kijken, zien we dat recht in het midden van ons blikveld. We kijken niet met ons hoofd licht gedraaid om dat onderwerp op 1/3 of 2/3 in beeld te krijgen. Toch?
Kijk maar eens naar dit geweldige filmpje van Stephen Shore, waarin hij ook ingaat op de ‘visuele conventies’ die we blijkbaar hebben afgesproken. In deze film van MoMa (Museum Of Modern Art) zegt Shore; “I question a visual convention’. Dit deed hij met name bij de serie American Surface, waarbij hij alledaagse beelden van Amerika fotografeerde. Gewoon wat hij zag en hoe hij het zag. Schijt aan de conventie dat het onderwerp niet helemaal in het midden hoort te staan, dat is namelijk wel hoe we naar een onderwerp kijken: https://www.youtube.com/watch?v=T029CTSO0IE (~10 min. Engelstalig)
Lekker tegendraads, ik hou ervan!
Foto Kane Reinholdtsen via Unsplash
Verder lezen:
Alle elementen in jouw foto’s vechten om aandacht van de kijker. Als we deze elementen bewust in de compositie hebben gekozen, heeft het oog dus een reis voor de boeg. Waarheen het oog gaat, hoe het daar komt en waar het blijft ‘hangen’, hebben allemaal invloed op hoe de kijker de foto leest.… De reis van het oog
Jouw stijl komt voort uit wie je bent, komt uit je persoonlijkheid. Jouw stijl wordt bepaald door de som van je ervaringen. Het filter dat jij over de wereld legt is niet compleet vergelijkbaar voor iedereen. Jouw voorkeuren zijn als een vingerafdruk. Uniek… Waar komt jouw stijl vandaan?