Salon Foto Nationaal

Dit jaar had ik de eer uitgekozen te worden tot Salon Foto Nationaal 2020. Dit is de jaarlijkse salon van de Fotobond, waarbij een aantal amateurfotografen die ofwel tot de BMK-groep (BondsMeesterKlasse) behoren of die hoog gescoord hebben tijdens wedstrijden op afdelingsniveau. Dit is specifiek voor de wedstrijd ‘Vijf met samenhang’. Er worden 13 series geselecteerd.

Eerst even over ‘Vijf met samenhang’, want hoe moeilijk kan het zijn om een fotoserie van 5 beelden te maken? Nou best wel lastig kan ik je vertellen uit ervaring. Mijn eigen ervaring en die van anderen. Ik denk dat het grootste ‘probleem’ waar fotografen tegenaan lopen in het werken aan een serie (of dit nu uit 5, 12 of whatever aantal foto’s bestaat) het selecteren van de juiste foto’s is. Een aantal van die strubbelingen beschreef ik al in 5 tips bij het maken van een fotoserie.

Jouw emotionele binding met de foto’s is vaak een lastige drempel om bepaalde foto’s resoluut uit je serie te knikkeren. Daarom zijn mentoraten, groepsbesprekingen e.d. altijd zo nuttig. Laat je foto’s aan veel mensen zien. De anderen hebben die binding niet en kijken wat objectiever naar de beelden. Een ander struikelpunt bij series van 5 is vaak de herhaling, de doublures in de beelden.

De kunst is de serie onderhoudend, spannend en beklijvend te maken.

Als je die elementen hebt, maakt het onderwerp niet eens zoveel uit.

Maar, terug naar Salon Foto Nationaal. Geselecteerd dus. Drie keer is scheepsrecht in mijn geval. En dit keer een wel heel speciaal geval, om meerdere redenen:

Ten eerste waren er dit jaar vanwege corona extra uitnodigingen verstuurd en ook meer aanmeldingen dan normaal gesproken. Een gemiddelde van zo’n 170 series werd ruim overtroffen door maar liefst 221 series! Ook de jurering was dit jaar anders dan normaal. De 3 juryleden, Katharina Pöhlmann, Carole Meijers en Marwan Magroun, bekeken eerst alle series (pfff wat een klus) digitaal. Daaruit hebben zij 52 series geselecteerd die vervolgens door de fotografen op print moesten worden toegestuurd. Hieruit is de uiteindelijke selectie van 13 series tot stand gekomen.

Ten tweede de serie zelf. Ik heb een serie ingestuurd waar ik het afgelopen jaar aan gewerkt heb. Een wel heel persoonlijke serie, want hij gaat over mijn jongste zoon Victor (15). Begin 2019 werd bij hem een lichte vorm van ADD vastgesteld. ADD is de verzamelnaam voor alle vormen van autisme. Een aandoening die erfelijk blijkt te zijn en nadat ik me meer had verdiept in de literatuur kon ik zelf achter een aantal kenmerken bij mezelf ook een vinkje zetten. Dat was de eerste aanzet voor het maken van een serie. In hoeverre beinvloedt ADD de relatie tussen mijn zoon en mijzelf, maar ook hoe dat in het gezin een (mogelijke) rol speelt. Nadat Victor het leuk vond om mee te doen aan dit fotoproject heb ik verschillende invalshoeken geprobeerd. Ik nam dit onderwerp mee in een Masterclass Storytelling en ook bij een huiskamergroepje van fotografen heb ik het werk laten zien. Al snel bleek dat de invalshoek met de relatie veel te lastig bleek en ik heb me daarna gefocust op Victor zelf. Hierdoor is uiteindelijk het project echt op gang gekomen met als eindresultaat de serie die geselecteerd is.

Als laatste wil ik nog iets vermelden over deze serie. Ik kreeg namelijk bij verschillende gelegenheden de opmerking dat dit onderwerp te lastig was. Hoe kun je nou iets wat je niet kunt zien fotograferen. Inderdaad een lastige opgave, maar voor mij was dit een extra stimulans om toch door te zetten en deze onzichtbare aandoening te verbeelden.

En dat ik in mijn opzet ben geslaagd bewijst het jurycommentaar. Zij haalden precies alle punten uit de serie die ik ook zo bedoeld had. Het onzichtbare zichtbaar maken. Het verbeelden van verschillende gemoedstoestanden. De rust die er op momenten is. De groei bij het boompje in de middelste foto. Hier zat overigens nog een diepere laag in, want de boom is gegrond en toch nog heel beweeglijk (door de langere sluitertijd verbeeld), terwijl Victor – staande in de schaduw van die boom – niet gegrond is, maar wel standvastig staat.

Het jurycommentaar heb ik hieronder geplakt. Let wel dat een andere jury een andere selectie en ander commentaar oplevert. Het blijft appels met peren vergelijken

---

Toelichting serie: Victor
Victor is een puber met een lichte vorm van autisme. Een aandoening die meestal vanaf de buitenkant niet te zien is. Zelf geeft hij aan totaal geen problemen te ervaren met zijn ADD en lijkt hij meer last te hebben van de puberteit.

Jurycommentaar
De fotograaf moet wel een intieme relatie hebben met de jongen op de foto’s. In het hoofd van deze jongen spelen zich vele emoties af, die door de afwisselende beelden goed tot uitdrukking komen. De middelste foto spreekt van rust, maar is ook symbolisch voor de groei die de jongen, samen met de boom, zal doormaken.

---

Via de fotobond kun je alle geselecteerde series bekijken. Zeker de moeite waard. Ga naar Salon Foto Nationaal 2020.

En de bespreking van de series is op Youtube te bekijken. De serie Victor wordt besproken vanaf ~minuut 9

Ik zal binnenkort nog een uitgebreider bericht posten over de totstandkoming van de serie, de opbouw hierin en hoe ik tot de uiteindelijke selectie van die 5 beelden ben gekomen. Ook zal ik daarin de verschillende invalshoeken toelichten en de foto’s van de verschillende sessies laten zien.

---

Verder lezen: